مراسم نکوداشت «ناصر آراسته» هنرمند فقید عرصه نقاشی، عصر یکشنبه ۱۸ آبان ۱۴۰۴ در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

به گزارش اتاق خبر خانه هنرمندان ایران، نسرین عتیقه‌چی از شاگردان ناصر آراسته روی صحنه آمد و گفت: استاد ناصر آراسته یکی از بهترین اساتید ما بودند، فقدان یک هنرمند، آن هم هنرمندی از جنس ناصر آراسته که بی‌نظیر بود . او در ادامه یک دلنوشته بلند را قرائت کرد.

حسین مرادنژاد در یادداشتی صمیمانه، به تجلیل از استاد آراسته پرداخت و گفت: «زمانی که دانشجو بودیم، هیچ‌کس تصور نمی‌کرد روزی بتوانیم در کنار اساتیدمان تدریس کنیم. من افتخار داشتم که نه تنها شاگرد ایشان باشم، بلکه در کنارشان تدریس کنم.»

مرادنژاد استاد آراسته را فردی دانست که عشق و علاقه به تدریس را سرلوحه کار خود قرار داده بود و افزود: «استادی ارزشمند است که با هدف آموزش و راهنمایی، نه اجبار، دانشجویان را همراهی کند. استاد آراسته دقیقاً یکی از همین اساتید بزرگ بود.»

او با اشاره به حضور کوتاه و صمیمی استاد در کلاس‌ها برای احوالپرسی و راهنمایی، خاطرنشان کرد: «همواره کسانی هستند که همچون نور بر زندگی دیگران می‌تابند و به آن‌ها معنا و ارزش می‌دهند. استاد آراسته یکی از همان نورها بود.»

مرادنژاد در پایان نوشت: «ما مسئولیم که همواره قدردان چنین انسان‌هایی باشیم. یاد استاد آهسته عزیز همیشه در خاطر ما زنده خواهد ماند و ممنونیم که اجازه دادند در کنارشان باشیم.»

در ادامه، حبیب توحیدی روی صحنه آمد و گفت: من از سال ۱۳۶۸ با استاد آشنا شدم و دوستی ما تا این اواخر با ایشان ادامه داشت. درمورد سجایع کار، نگاه هنرمندانه و عمیقشان به زندگی سخن بسیار است. ما همیشه باهم می‌گفتیم و می‌خندیدیم، یادم نمی‌رود یک روز از من پرسید حبیب کار می‌کنی؟ گفتم بله ولی زنگ سفیدم تمام شده است، بعد دستش را در جیبش کرد و یک پاکت نامه درآورد و چندتا پنجاه تومنی در جیب من گذشت. آن زمان با آن پول میشد ۸ تا رنگ سفید خرید او همیشه برادر بود.

همچنین بهرام آراسته، برادر ناصر آراسته روی صحنه آمد و گفت: از تمام دوستان تشکر می‌کنم که با پیام‌های خودشان باعث بهبود حال ما شدند. این ساختار است که هنرمند را به جامعه ارائه می‌دهد و سبب شکوفایی می‌شوند. ناصر عزیز اعتقادات خاصی داشت، او برای هنر ارزش بالایی قائل بود و زندگی‌اش را صرف هنر کرده بود و دوست داشت بین هنر و دانش برای توسعه پلی بزند و از طرفی هم تلاش داشت تا هنر و کارش را گسترش دهد.

نازی امیر مقدم نژاد، خواهرزاده مرحوم آراسته گفت: دایی من تمام عمرش را در راه هنر صرف بود و کسی بود که هنر را به چشم منبع درآمد ندید و او هنر را به من یاد داد، زندگی مردم را در تابلوهایش به من یاد داد و فهمیدم که زندگی مزدم دنیا را باید یا قلب دید در طول این سال‌ها متوجه شدم که این نوع از احساسات میان من و دیگر نزدیکان دایی مشترک است. بعد از فوت ایشان من فکر کردم که ایشان را از دست دادم اما اکنون متوجه شدم که یک هنرمند همیشه زنده است.