او ادامه داد: به هیچ وجه در ساخت کارهایم این رویکرد را نداشته‌ام که بخواهم نیتی در انتقال پیامی داشته باشم، بلکه همواره سعی کرده‌ام که ببینم چگونه می‌توانم دغدغه‌های خودم را در کارم مسئله کنم و در ذهن مخاطب ایجاد پرسش کنم.

آقاخانی در ادامه درباره همکاری با بازیگران این اجرا گفت: برای من مبنای اصلی انتخاب بازیگر نوع تعامل با اوست، اخلاقیات اوست، میزان تعهد او به کار است، چیزی که به نظر من در زمانه فعلی، شاید به سختی پیدا شود. خب ما با بچه‌ها تعامل خوبی داشتیم و این باعث شد که گروه به خوبی شکل بگیرد و کارش را پیش ببرد.

این کارگردان اظهار داشت: بیش از یک سال است که درگیر نمایش «تا هیچ چیز عوض نشود» هستیم. این بچه‌ها در همه حال پای کار بود‌ه‌اند و حتی به سلسله مراتب سنتی کارگردان – بازیگر هم خیلی وقت‌ها قائل نبودند، یعنی حتی کار در خیلی از جاها به صورت گروهی ساخته شد و از هر کمکی که می‌توانستند در بخش‌های دیگر نیز کنند دریغ نکردند. از همه آنها خیلی ممنون هستم و اینها همه مهم‌ترین مبنا و ملاک برای من بوده است.

نیما آقاخانی در ادامه اظهار داشت: به نظر من تئاتر در سبد فرهنگی درصد بسیار کمی از مردم قرار دارد. حتی با ظهور پلتفرم‌های مختلف فیلم و سریال آنلاین، آن درصد طی سال‌های اخیر کمتر نیز شده است. البته که به نظر من اینها هیچ کدام در نهایت باعث از بین رفتن تئاتر نمی‌شود، چرا که تئاتر به دلیل ویژگی مهم زنده بودن خود، همواره راه جدیدی برای ادامه زندگی خود پیدا خواهد کرد. اما در شرایط امروزی، مخاطب تئاتر کم شده است.

او اظهار داشت: شاید از یک زاویه بتوان گفت که زیاد شدن سالن‌های خصوصی به بهبود وضعیت تئاتر کمک کرده است، چرا که زیاد شدن این سالن‌ها به معنای زیاد شدن اجراهای تئاتر است و باز در نهایت به معنای مخاطب بیشتر و ارتباط بیشتر مردم با تئاتر می‌شود. اما از زاویه‌ای دیگر، زیاد شدن این سالن‌ها شاید به ضرر وضعیت تئاتر باشد. چرا که همین زیاد شدن سالن‌ها، باز به معنای زیاد شدن اجراها است و زیاد شدن اجراها باعث کاهش زمان پروسه تولید و در نهایت کاهش کیفیت اجراها می شود. همچنین که سالن های خصوصی برای توجیه وضعیت اقتصادی خود گاهی مجبورند در یک شب سه یا حتی چهار سانس نیز اجرا داشته باشند و این فقط به معنای فشار و استرس کاری بر عوامل اجراست، چرا که گروه خیلی زود باید برای اجرا آماده شود و خیلی زود هم باید سالن را به گروه بعدی تحویل دهد. خود این امر گروه‌ها را مجبور کرده است که به طراحی صحنه خیلی مینیمال یا حتی حذف طراحی صحنه خود فکر کنند. باز هم بگویم که این موضوع یک پژوهش کامل می‌طلبد که در نهایت یک پاسخ نهایی بتواند بدهد که زیاد شدن سالن‌های خصوصی با توجه به تمام جنبه‌های مختلفش، در نهایت به نفع وضعیت تئاتر است یا به ضرر آن.