مراسم گرامیداشت «ریما اسلام‌مسلک» دوشنبه 4 شهریور در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، مراسم گراميداشت «ريما اسلام مسلك» مدرس دانشگاه و هنرمند مجسمه‌ساز از سوی انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران با همکاری خانه هنرمندان ایران، دوشنبه 4 شهريور در سالن شهناز خانه هنرمندان ايران برگزار شد.
در اين مراسم كه با حضور پرشور اساتيد و هنرمندان مجسمه‌ساز همراه بود، عباس مجیدی- رییس انجمن مجسمه‌سازان- در گرامیداشت جايگاه «ریما اسلام‌مسلک» اظهار داشت: امروز در اینجا طیف وسیع علاقه‌مندان و دوستداران این هنرمند را می‌بینیم که گواه محبوبیت وي است، ريما شور و هیجان بسياري به زندگی داشت و این نگاه و بينشي است که در یک‌یک ما بايد جاری باشد، او هنر را زندگی کرد، دانشگاه را زندگی کرد، مرگ را زندگی کرد، امروز قرار نیست بر سوگ وي بنشینیم، بلكه بنا داریم با وي زندگی کنیم.
ديگر سخنران مراسم «رزا اسلام‌مسلک» خواهر ریما اسلام‌مسلک بود، كه از عشق ريما به زندگي گفت: ریما به من یاد داد عاشقانه زندگی کنم، با اینکه ديگر نمی‌توانست راه برود و غذا بخورد، اما مي‌گفت خوشبخت‌ترین آدم روی زمین هستم. آموختن و آموزش دادن برای ریما یک غریزه بود، او مصداق يك هنرمند اثربخش است.
در ادامه دکتر حمید سوری، پژوهشگر و مدرس دانشگاه افزود: ریما ستاره‌ای بود که درخشید. مهربان، متواضع و آگاه به دوران و زمانه خود بود. به عنوان هنرمند نگاهی باز به رسانه و نگرشی حساس و دقیق به موضوع داشت و نگاهش به مجسمه پویا و گسترده بود، کندوکاو در خود و تجربه چیستی زندگی و توجه به هویت، نه به عنوان تم نخ‌نما شده از خصوصيات وي بود، بر عنصر ایران آگاه بود و به آموزش‌های موروثی توجه نمی‌کرد بلکه خودش دائم مشغول تحقیق و پژوهش بود.
وی ادامه داد: ریما تلاش و كوشش فوق‌العاده‌ای داشت و در مقام یک پژوهشگر به دو مقاله توجه زیادی داشت، مقاله نقش رنگ در پیکرهای انساني دوره نوسنگي و مقاله مفهوم طرد در اندیشه ژوليا كريستوا و بازتاب آن در هنر فیگوراتیو معاصر که در آنها از واژگان پیچیده استفاده شده است.
در بخش دیگری از این مراسم صالح نجفی، پژوهشگر حوزه فلسفه و مترجم گفت: مرگ، برخي انسان‌ها را از زمانی که زنده هستند زیباتر می‌کند و با برخی از انسان‌ها مانند مجسمه سازان قرون وسطی عمل می‌کند. سرطان گاهی مثل یک هنرمند نابغه و گاهی بی‌رحم رفتار می‌کند، سرطان سیما و پیکر ریما را خورد و تراشید و آن را روی بستری که زیباتر و شاداب‌تر شد، برد.
نجفی افزود: ریما در اواخر زندگی باید موها را می‌تراشید و هر چه به سمت مرگ می‌رفت زیباتر می‌شد، گاه سرطان سیماي زیبایی را خلق می‌کند، او در طول زندگی این زیبایی را تجربه کرد و به اطرافیانش امکان روئیت این زیبایی، وقار و متانت را داد. نتیجه این تقلا و عشق، انسانی شد كه مبارزه با مرگ، او را به هنرمندي بي‌نظير تبدیل کرد.
ژینوس تقی‌زاده، هنرمند و دوستِ ريما نيز افزود: از ریما بسیار چیزها آموختیم، ورای نگاه کنجکاو و شاعرانه‌اش در هنر، در نگاهش به زندگی و بودن، از شوقش به زندگی کردن، شادمانه زندگی کردن، سفر رفتن و تجربه کردن… از روش مواجه‌اش با پدیده‌ای که به عنوان مهمان ناخوانده ازش نام می‌برد؛ روش به غایت خلاقانه‌اش برای هر روز کشف کردن.
ریما اسلام‌مسلک متولد اردیبهشت ۱۳۵۱ در رشت بود. از سال ۷۱ در دانشکده هنرهای زیبای تهران به عنوان دانشجو مجسمه‌سازی مشغول به تحصیل شد. سال‌ها عضو هیات علمی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و دانشجویان بسیاری را در اين عرصه تربيت كرد، از سال ۸۰ در دوسالانه‌ها و مسابقات و نمایشگاه‌های مختلفي به عنوان داور و عضو هیات انتخاب حضور داشت و مقالات زيادي در نشریات آکادمیک فارسی و انگلیسی زبان منتشر كرد که همگي مربوط به علایقش در مورد مجسمه‌های فیگوراتیو، مجسمه‌سازی مدرن، الکساندر کالدر و آرا ژولیا کریستوا بوده است.
در سال ۹۰ سه نمایشگاه انفرادی با عنوان‌های طبیعت بیجان، بیگانه‌ای در من پرسه می‌زند و فراموشی را برگزار كرد.
در آیین گرامیداشت «ریما اسلام‌مسلک» ضمن نمايش فيلم، شاگردان این هنرمند به اجرای پرفورمنس با شعر پابلو نرودا و اجرای موسیقی پرداختند.