نشست رونمایی از کتاب «کسی در دریا آتش روشن کرده بود» سروده امید بیگدلی جمعه 9 آذر با حضور هرمز علیپور٬ مهرنوش قربانعلی٬ مجید تیموری٬ علی جهانگیری٬ رضوان ابوترابی و صابرکاکایی در سالن امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
امید بیگدلی در ابتدای این نشست ضمن خواندن سه شعر از مجموعه کسی در دریا آتش روشن کرده بود گفت: کسی در دریا آتش روشن کرده بود دومین مجموعه شعر من به شمار می‌رود و دربرگیرنده شعرهای سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶ من است که از سوی انتشارات مروارید منتشر شده است. این مجموعه دربرگیرنده ۶۷ شعر است که از میان ۹۰ شعر انتخاب شده‌اند.
هرمز علیپور با اشاره به همنشینی ۴۰ ساله با شاعران جوان گفت: هشت سالی از آشنایی نزدیکم با امید بیگدلی و شعرهای او می‌گذرد. او را شاعری می‌شناسم که هیچ وقت امیدش نسبت به شعر کم نشده است.
او افزود: هستی و جهان ما را نمی‌بخشد اگر با فرزندانمان صادق نباشیم ما این حق را نداریم که به کسانی که شعر بد می‌سرایند بگویم دیگر شعر نگویند.اما می‌توانیم در کشف صداهای تازه با آنها همراه باشیم. امید بیگدلی صدای تازه‌ای در شعر ما است و او در شعرش تشخص و فردیت خود را حفظ کرده و به اعتبار گروه‌گرایی شعرش دیده نمی‌شود.
شاعر مجموعه «فاخته هیمالی» ادامه داد: زمان و عبور از آن در زندگی روزمره انسان معاصر در شعر امید بیگدلی برجسته می‌شود. شعر او با این که شهری است اما در آن خاطرات روستا و دشت را نیز می‌توانیم ببینیم.
علی جهانگیری با بیان این مطلب که با نوشتن و منتشر کردن ما از مولف به مخاطب و حتی نقاد تبدیل می‌شویم گفت: با انتشار شعرهایمان فرصتی بوجود می‌آید که شعرهای خودمان را نقد کنیم. با این که روایت شعرهای امید بیگدلی ساده است اما در آن فاصله میان روایت و قصه دیده می‌شود.
او افزود: زبان شعری امید بیگدلی امروزی است و او عناصر زبانی‌اش را از محیط اطرافش وام می‌گیرد. اما عناصر خیال از درون زبان شعر او نیامده‌اند بلکه از بیرون وارد زبان شعر او شده‌اند و در بیشتر شعرهای او الگو روایت تکرار شده است.
رضوان ابوترابی هم گفت: با انتشار کتاب٬ حال و هوای شاعر شکل مادی به خودش می‌گیرد. من امید بیگدلی را از فرهنگسرای اقوام و جلسات شعری که با حضور شهرام شیدایی و صمد تیمورلو برگزار می‌شد می‌شناسم. او در شعرش به سرعت به چنان بالندگی رسید که توانست در دریا آتش روشن کند.
سینا بهمنش هم گفت: امید بیگدلی شاعر پاستورال نیست او در شعرش در جایگاه منتقد اجتماعی قرار می‌گیرد. او وقتی در شعرش از تنهایی حرف می‌زند تنهایی او تنهایی انسان معاصر است. او شاعری است که معتقد است اگر شعر گلویش را نگیرد آن را نمی‌نویسند چون در آن صورت نمی‌تواند حرفی برای مخاطب داشته باشد.
او افزود: وقتی امید بیگدلی از دریا در شعرش حرف می‌زند رویکرد او با رویکرد سایر شاعران فرق میکند. ماهی‌ها در شعر او یا کنسرو شده‌اند و یا از آکواریوم سر درآورده‌اند. او در شعرش جهانی که زیست میکند را به تصویر کشیده است. اگر او در دریا آتش روشن کرده حتما می‌خواهد به ما علامت بدهد و اعلام خطر بکند.
مهرنوش قربانعلی هم گفت: با این که شاعران سلوک فردی و درونی دارند اما در شعرهای بیگدلی رویکرد اجتماعی به چشم می‌خورد. او در واگویه‌هایی که در شعرش دارد همواره در پی این است که زیست و محیط پیرامونی خود را از زاویه اجتماعی به تصویر بکشد. حتی در شعرهای عاشقانه‌اش نیز رویکرد اجتماعی به چشم می‌خورد.
مجید تیموری هم گفت: با خواندن شعرهای مید بیگدلی درمی‌یابیم که با شاعری کنش‌گر اجتماعی روبرو هستیم که جهان پیرامون را از زاویه دید خودش نقد و بررسی میکند. او در شعرش از عناصری متعددی بهره می‌گیرد تا تنهایی انسان معاصر را به چالش بکشد.
صابر کاکایی گفت: امید بیگدلی در مجموعه شعر «کسی در دریا آتش روشن کرده» از مجموعه پیشین‌اش فاصله گرفته است. در این مجموعه مشهود است که او جهان پیرامون و وقایع جهان را رصد میکند و نسبت به آن واکنش نشان می‌دهد. در شعر او ردپای معشوقه‌اش٬ دختران گل فروش سر چهارراه‌ها و چاه‌های نفت مشهود است.
او افزود: بیگدلی در این مجموعه به خوبی توانسته رویکردی اجتماعی با دخترگل فروش بکند و از قشری از افراد جامعه حرف بزند که زیر چرخ دنده‌های جامعه استخوان‌هایش خرد شده است.