هیأت مؤسس

اعضای هيات موسس خانه هنرمندان ایران به شرح زیر است:

ممیز در سال ۱۳۴۸ پیشنهاد ایجاد رشته گرافیک را به دانشکده هنرهای زیبا ارایه داد. ممیز در همین دوره علاوه بر طراحی گرافیک کتاب و پوستر، فعالیت خود را به عنوان مدیر هنری در مجلاتی چون ایران آباد، کتاب هفته، کیهان هفته، فرهنگ، کاوش، نگین آغاز کرد. مرتضی ممیز در طول نیم قرن فعالیت هنری خود، در احیا و ابداع هنر گرافیک در ایران و گسترش فرهنگ ملی و سنت‌های هنری نقش بارزی داشت و بر همین اساس او را «پدر هنر گرافیک ایران» می‌نامند. وی در طول فعالیت‌های هنری خود بیش از ۱۰ نمایشگاه اختصاصی از ۱۳۳۹ تا ۱۳۷۷ در تهران و دو نمایشگاه اختصاصی در آلمان و بیش از ۷۴ نمایشگاه گروهی در ایران، آلمان، فرانسه، آمریکا، بلژیک، فنلاند و یوگسلاوی برپا کرد. جایزه بهترین طراحی کتاب کودک سال‌های ۴۵ـ‌۱۳۴۲، مدال رتبه اول دانشجوی ممتاز دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران در سال ‌۱۳۴۴، برنده مدال طراحی نمایشگاه بین‌المللی طراحی ژوونیزی فرانسه در سال ‌۱۹۶۶، جایزه و مدال بهترین پوسترهای سینمایی جشنواره فیلم فجر تهران در سال‌های ۱۳۶۵، ۱۳۶۶ و ۱۳۶۹، جایزه بهترین آثار طراحی نشانه‌های دهه ۸۰ میلادی در سال ‌۱۹۹۰ برخی از جوایز و افتخارات مرتضی ممیز است.
مرتضی ممیز ۵ آذر سال ۱۳۸۴ بعد از تحمل یک دوره بیماری در تهران درگذشت. پیکر مرتضی ممیز، هفتم آذر تشییع و در باغبان‌کلا واقع در کُردان کرج، به خاک سپرده شد.

تألیف دو کتاب «مبانى هنرهاى تجسمى» و «طراحى با قلم و مرکب»، حضور در بیش از ۴۰ نمایشگاه فردى و گروهى در ایران، فرانسه، آمریکا، آلمان و… شرکت در فستیوال‌ها و دوسالانه‌هاى بین‌المللى در آمریکا، فرانسه و… کسب جایزه ملى دولت فرانسه در فستیوال کانى سورمر، کسب دو مدال طلا و عضویت رسمى در آکادمى هنر و کار ایتالیا، دریافت جایزه ویژه مجسمه‌ پیروزى از ایتالیا، دریافت جایزه مجسمه‌ی شعله‌ طلایى از پارلمان بین‌المللى آمریکا، ریاست هیأت داوران یازدهمین دوسالانه آسیایى داکا در سال ۱۳۵۱ و ریاست و بنیانگذار اولین انجمن هنرمندان نقاش ایران از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۰ از جمله فعالیت‌های هنری غلامحسین نامی است. نامی هم‌چنین از اعضای هیأت موسس خانه‌ی هنرمندان ایران است که به پاس یک عمر فعالیت هنری، خانه‌ی هنرمندان ایران در سال ۱۳۸۴ یکی از نگارخانه‌های خود را به نام این هنرمند برجسته نامگذاری کرده است.

عضو موسس و رئیس هیات مدیره مهندسین مشاور باوند از ۱۳۵۳، عضو شورای تخصصی شهرداری تهران، رئیس هیات اجرایی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی مهندسی کشور، عضو هیات مدیره انجمن صنفی مهندسان مشاور معمار و شهرساز، عضو هیات امناء انجمن مفاخر معماری ایران، نماینده وزارت کشور در کمیته فنی شورای عالی شهرسازی و کمیته بررسی و تجدید نظر در قانون نوسازی و عمران شهری، عضو هیات تحریریه مجله معماری نوین، مدیرعامل و رئیس هیات مدیره دفتر مشاوره معماری، عضو هیات مدیره سازمان نظام مهندسی ساختمان تهران، تدریس در دانشگاه‌های تهران، علم و صنعت و آزاد اسلامی وعضو شورای عالی خانه هنرمندان ایران برخی مسئولیت‌ها و سمت‌های ایرج کلانتری است.
همچنین مدیریت و طراحی پروژه فرودگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، دانشگاه بین‌المللی قزوین امام خمینی‌(ره)، سفارت ایران در گرجستان، اقامتگاه سفیر ایران در ایروان، مجموعه چایکنار تبریز، مجموعه‌های اداری و مسکونی متعدد از جمله فعالیت‌های این معمار است. کلانتری رتبه اول پروژه‌هایی مانند باشگاه کارمندان وزارت کشور، سفارت ایران در رباط، ساختمان شهرداری تهران، مجتمع مسکونی فرح آباد تهران، مجتمع مسکونی کارکنان فولاد اهواز، ساختمان شرکت نفت ایران، دانشگاه پتروشیمی ماهشهر را به دست آورده است. کلانتری معمار برگزیده سال ۱۳۸۴ است.

او دو سال اول دبستان را در طالقان طی می‌کند، سپس با استقرار خانواده‌اش در تهران تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان مسعود سعد سلمان، به اتمام می‌رساند و دوره دبیرستان را همراه با کار، در کلاس‌های آزاد طی می‌کند. سپس به آموختن هنر خوشنویسی روی آورد و با ممارست فراوان در زمینه این هنر سرآمد شد. او در نگارش خط نستعلیق از ریز و درشت دستی قوی و مهارتی مثال زدنی و فوق‌العاده دارد. بسیاری او را برترین نستعلیق نویس حال حاضر می‌دانند.
غلامحسین امیرخانی در خط نستعلیق شاگرد استادانی چون سیدحسین میرخانی و سیدحسن میرخانی بود. افزون بر آن وی از خط استادان قدیمی مانند میرعمادالحسنی، میرزای کلهر، عمادالکتاب، علی اکبر کاوه و چند تن دیگر مشق کرد. امیرخانی در نستعلیق‌نویسی شیوه‌ای ویژه به خود را دارد که مورد اقبال بسیاری از استادان خوشنویسی است. بسیاری از خوشنویسان صاحب نام معاصر از جمله کرمعلی شیرازی، امیراحمد فلسفی شاگرد غلامحسین امیرخانی هستند و بیشتر خوشنویسان معاصر به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم از خط او مشق کرده‌اند. غلامحسین امیرخانی ده‌ها نمایشگاه فردی و گروهی در داخل و خارج از کشور بر پا کرده‌است.

شروع فعالیت ایرج راد از سال‌های اول دبیرستان با اجراهایی برای کودکان در سال ۱۳۳۷ و گذراندن یک دوره فن بیان و تئاتر در کلاس مهین دیهیم در سال ۱۳۳۸ بوده‌ است. آشنایی با شاهین سرکیسیان طی جلساتی و در ادامه فعالیت تئاتری در کتاب هفته. اولین اجرا نیمه حرفه‌ایی وی سال ۱۳۴۲ به نام قرعه برای مرگ اثر واهه کاچا در تالار فرهنگ به کارگردانی کمال‌الدین شفیعی همراه بوده است.

سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه کالیفرنیای جنوبی رفت و در ۱۳۵۸ فوق لیسانس آهنگسازی گرفت و دکترای آهنگسازی خود را در ۱۳۸۰ از دانشگاه آمریکایی هاوایی دریافت کرد. کامبیز روشن روان سابقه ۳۳ سال همکاری و آموزش در هنرستان‌های موسیقی و دانشگاه‌هایی همچون دانشگاه آزاد و تربیت مدرس را دارد.

مجسمه‌ سفیدرنگ مادر در خیابان شهید بهشتی و چند پرتره از مشاهیر ایران زمین که در نقاط مختلف شهر نصب شده است، از جمله هنرنمایی‌های رضایی است.
رضایی از بنیانگذاران انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز به شمار می‌آید. حمیدالله رضایی ۱۳ آبان سال ۱۳۸۹ درگذشت.

عبدالملکیان، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در نهاوند ادامه داد و پس از ادامه تحصیل در رشته کشاورزی، با اخذ درجه کارشناسی مهندسی کشاورزی در سال ۱۳۵۷ در مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران به کار مشغول و در سال ۱۳۶۳ به وزارت کشاورزی منتقل شد. او تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ارشد در رشته مدیریت ادامه داد و در حال حاضر به عنوان مدیرکل دفتر آموزش‌های رسمی و حرف کشاورزی مشغول کار است. عبدالملکیان کار شعر را از دورة دبیرستان آغاز کرد و در سال ۱۳۵۴ نخستین مجموعه شعرش را منتشر کرد. او طی بیش از ۳۰ سال فعالیت شعری علاوه بر چاپ و انتشار چندین عنوان مجموعه شعر، عهده‌دار مسئولیت‌های گوناگون فرهنگی و ادبی نیز بوده ‌است و از جمله در حال حاضر مدیر عامل دفتر شعر جوان، عضو هیئت مدیره انجمن شاعران ایران و عضو شورای عالی خانه هنرمندان است.

یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های آثار یدالله صمدی توجه به فرهنگ بومی آذری و استفاده از داستان‌های اصیل این سرزمین است که حاصل آن را می‌توان در فیلم‌های اتوبوس (۱۳۶۴)، ساوالان (۱۳۶۸)، دمرل (۱۳۷۲) و سارای (۱۳۷۶) مشاهده نمود. وی در طی سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰، سریال شوق پرواز را دربارهٔ زندگی شهید عباس بابایی، به سفارش بنیاد شهید و امور ایثارگران برای شبکه اول سیما کارگردانی کرد و این نخستین تجربهٔ تلویزیونی او به‌شمار می‌رفت که با موفقیت و استقبال چشم‌گیری مواجه شد. صمدی همچنین به مدت سه سال (۱۳۸۰–۱۳۷۷) مدیرعامل خانه سینما بود و علاوه بر آن ریاست کانون کارگردانان سینمای ایران را نیز بر عهده داشت. وی در هفدهمین دوره و همچنین در سی امین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، داوری بخش مسابقه سینمای ایران را عهده‌دار بوده‌ است. یدالله صمدی ۳ مهر سال ۱۳۹۷ در سن ۶۶ سالگی در شیراز درگذشت.