در ادامه برنامه‌های مستند سینماتک خانه هنرمندان ایران که با همکاری انجمن تهیه‌کنندگان سینمای مستند برگزار می‌شود، سه‌شنبه ۲۳ مهر فیلم مستند «از ایران، یک جدایی» اثر مشترک آزاده موسوی و کوروش عطایی در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران به روی پرده رفت. در ادامه نیز نشست نقد و بررسی فیلم با حضور کتایون شهابی، آزاده موسوی، کوروش عطائی و پدرام اکبری برگزار شد.
در ابتدای این نشست کتایون شهابی، تهیه‌کننده فیلم، گفت: ساخت این فیلم و کار کردن با دو کارگردانی که جدی کار می‌کردند، تجربه خوبی بود. کار هم دشوار بود چون باید در یک محدوده زمانی کوتاه آنرا تمام می‌کردیم. از نظر تهیه‌کنندگی نیز کار پیچیده بود چون باید تمام حقوق قانونی فیلم را خریداری می‌کردیم و در این مسیر مجوز آکادمی اسکار، گلدون گلوب، سونی پیکچرز و.. را نیز گرفتیم و من تجربه چنین چیزی را نداشتم. هم‌زمان آنرا تجربه‌ای لذت‌بخش می‌دانم چون علاقه دارم با آدم‌هایی کار کنم که به سینما اهمیت می‌دهند و آنرا جدی می‌گیرند. برای اینکه ببینیم فیلم در نهایت به چه شکلی در بیاید، چندین بار جلسات مختلفی برگزار کردیم تا در نهایت به ایده انیمیشن رسیدیم.
موسوی در پایان گفت: تلاش کردیم نظرات شخصی خودمان را به فیلم وارد نکنیم اما احساس‌مان را دخالت دهیم، تا در نهایت فیلم آینه‌ای در برابر جامعه باشد و امیدوارم دیدگاه اقشار مختلف جامعه را منعکس کرده باشیم. وقتی مشغول ساخت این فیلم شدیم واقعا چیز زیادی بلد نبودیم؛ دو دانشجو بودیم که کارمان را تازه شروع کرده بودیم و این کتایون شهابی بود که از ما حمایت کرد تا کار را به انجام برسانیم.
در بخش دیگری از این نشست عطایی توضیح داد: تماشای مجدد «از ایران، یک جدایی» پس از پنج سال، تجربه عجیب و غریبی برای من بود. قصد نداشتم فیلم را تماشا کنم اما وقتی شروع شد نتوانستم سالن را ترک کنم. به‌سرعت درگیر فیلم شدم و هر پلان آن خاطراتی همراه خود می‌آورد. فیلم «جدایی نادر از سیمین» از یک زمان به بعد تبدیل به پدیده‌ای اجتماعی شد که اقشار مختلف جامعه راجع به آن اظهار نظر می‌کردند، چه طیف‌های سینمایی چه غیر از آن.
وی افزود: نکته جذاب ساخت مستند «از ایران، یک جدایی» برای ما نیز این بود که این طیف از موافقان سرسخت تا مخالفان سرسخت آنرا جلوی دوربین بیاوریم. برخی از اشتیاق فراوان گریه می‌کردند و بعضی آنرا فیلمی خلاف عرف جامعه می‌دانستند. کسب جایزه اسکار توسط «جدایی نادر از سیمین» بهانه‌ای شد تا نگاهی به طبقه‌ای از جامعه ایران داشته باشیم و سعی کردیم تا حد ممکن نظر تمام اقشار طبقه متوسط درباره فیلم را بازتاب دهیم. گرچه هیچ‌گاه نمی‌توان به‌طور کامل بی‌طرف بود و ما نیز به‌عنوان سازندگان فیلم نظرات شخصی خودمان را هم داشتیم.