«درفاصله دو نقطه» به‌یاد ایران درودی برگزار شد؛ ایران خودش را باور داشت

آیین نكوداشت ایران درودی عصر روز دوشنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۰ در نوزدهمین جشن تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر، تالار شهناز خانه هنرمندان ایران برپا شد.
به گزارش روابط عمومی خانه هنرمندان ایران به نقل از دبیرخانه تصویر سال، این آیین با صحبت‌های سیف‌اله صمدیان دبیر جشن تصویر سال آغاز شد. صمدیان گفت: احتمالا همه‌ی مهمانان امروز درباره‌ی ویژگی‌های ایران درودی و اهمیت عشق و نور در كارهای او خواهند گفت، اما من می‌خواهم بر ویژگی دیگری تاكید كنم. یك بعد اجتماعی غریب ایران درودی كه به درستی دنبالش كرد، ابعادی بود كه به رفاقت‌ها و دوستی‌هایش می‌داد. در دنیا به چند دلیل این اتفاق نمی‌افتد. ایران خودش را باور داشت و از خودش یك انسان بدون جنسیت ساخت كه رابطه‌هایش را زود و محكم برقرار می‌كرد. می‌خواست طرف مقابلش شاملو یا كیارستمی باشند یا بانویی كه برای كمك در امور منزل به خانه‌اش آمده بود.
در ادامه پیام تصویری حسین محجوبی نقاش پیشكسوت به نمایش درآمد. محجوبی در این پیام تاكید كرد: ایران درودی شیرزن بود و مهمترین ویژگی آثارش تركیب نقاشی با ادبیات بود.
فیلم شعرخوانی احمد شاملو برای ایران درودی بخش دیگر برنامه بود.
شاملو شعر «آزادی ما نگفتیم تو تصویرش کن» را از مجموعه ابراهیم در آتش ۱۴ اسفندِ ۱۳۵۱ برای ایران درودی سروده بود.

بخش‌هایی از صحبت‌های عمید نایینی، جواد مجابی و طاها بهبهانی در مراسم تشییع ایران درودی از موزه‌ی هنرهای معاصر تهران – ۱۱ آبان ماه ۱۴۰۰ – پخش شد.

پس از آن با دعوت سیف‌اله صمدیان، تكتم نعیمی از اعضای هیات مدیره بنیاد ایران درودی به روی صحنه آمد و گزارشی از روند شكل‌گیری موزه ایران درودی ارائه كرد.
او توضیح داد که موزه ایران درودی در سال‌های گذشته با مشكلات عدیده‌ای رو به رو شده است و ساخت آن نیازمند همراهی شهرداری تهران است اما شهرداران مختلف بنابر سیاست‌های مجزا هر كدام شیوه متمایزی در برخورد با این موضوع داشته‌اند.
نعیمی در ادامه به داستان آشنایی‌اش با ایران درودی اشاره كرد و از تاثیر كتاب در فاصله دو نقطه، زندگی‌نامه‌ی ایران درودی بر سال‌های سخت زندگی خودش گفت.
تكتم فرمانفرما از دیگر اعضای هیات مدیره بنیاد ایران درودی سخنران بعدی مراسم بود. فرمانفرما با اشاره به ابعاد فكری ایران درودی تاكید كرد: اگر مهربانی همان‌طور كه ایران درودی به آن باور داشت در میان ما جاری و ساری بود؛ دیگر شاهد خشونت‌هایی كه در جامعه‌مان ظهور و بروز دارد؛ نبودیم.
مستانه مهاجر دیگر عضو هیات مدیره بنیاد ایران درودی آخرین سخنران این مراسم بود. صحبت‌های كوتاه او مرتبا به خاطر بروز احساسات قطع می‌شد با خاطره‌ای از ایران درودی و علاقه‌ی او به رنگ‌ها همراه بود. مهاجر گفت: در افتتاحیه نمایشگاه خانم درودی ایشان تاكید داشت كه روسری قرمزی را كه برایم خریده بود سر كنم، اما نشد و حالا امروز ناخودآگاه با روسری قرمز دیگری كه از دوستی هدیه گرفته‌ام به این مراسم آمده‌ام و این اتفاق برایم بسیار عجیب است.
پس از آن فیلمی درباره‌ی ایران درودی ساخته‌ی مستانه‌ مهاجر به نمایش درآمد. پایان بخش برنامه نیز نیکنام حسینی پور از طرف صندوق اعتباری هنر، لوح و تندیس یادبود را به خانواده ایران درودی بود.