جشن بیست سالگی انجمن تصویرگران ایران با استقبال جمعی از چهرههای فرهنگی و هنری، علاقمندان و اعضای این انجمن جمعه ۱۷ فروردین ۱۴۰۳ در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
علی بوذری (مدیرعامل انجمن تصویرگران ایران) درباره جزییات جشن بیست سالگی انجمن تصویرگران ایران گفت: ما برای جشن بیستمین دوره جمع شدهایم ولی فعالیت انجمن تصویرگران به سال ۶۸ بازمیگردد. در این سالها و با دولتهای مختلف فراز و فرودهای مختلفی داشتیم اما امروز در جایگاه خوبی ایستادهایم؛ زیرا در گذشته اصلا تعریف درستی از تصویرگری وجود نداشت اما امروز ماجرا متفاوت بوده و تصویرگری به عنوان یک هنر شناخته شده مطرح است.
او افزود: کرونا و شرایطهای دشوار سال گذشته موجب شد تا مراسمهای سال گذشته ما کنسل شود. بنابراین نتوانستیم آنطور که باید کارهای لازم را انجام دهیم. اما امروز با افتتاح نمایشگاه اعضای انجمن تصویرگران، جشن بیست سالگی این انجمن را آغاز میکنیم. همچنین پادکستهایی آماده شده که در این جشن، از آنها رونمایی میشود تا کمکم در اختیار علاقهمندان قرار گیرد. از همه افرادی که برای برگزاری این نمایشگاه به ما کمک کردهاند، تشکر میکنم.
بوذری در پایان گفت: خیلی از دوستان تصویرگر جوان به این موضوع توجه ندارند که در حال حاضر، این انجمن چیزی جز ۵ عضو هیات مدیره و اعضای علی البدل آن نیست؛ در واقع اگر هر کدام از اعضا کاری انجام ندهند، اتفاق مثبتی را شاهد نیستیم. به هر حال مگر اعضای هیات مدیره چقدر میتوانند کار کنند؟ بنابراین باید حضور داشته باشیم. در نهایت به همگی خیر مقدم میگویم و امیدوارم که اتفاق خوبی را شاهد باشیم.
کیانوش غریبپور در بخش دیگری از این مراسم گفت: درباره اینکه چطور به اینجا رسیدیم خیلی میتوان حرف زد. به هر ترتیب با همه مشکلات، ما ۲۰ سال دوام آوردیم که واقعا در این مملکت مدت کمی نیست؛ زیرا در کشوری که شرایط آن را میدانیم، کارهایی از این دست نیاز به موارد مختلفی دارد ولی ما هنوز آماده دست به دست کردن تشکیلات نیستیم. به همین دلیل در فاصله دو هیات مدیره همیشه با افتی مواجهیم.
او افزود: وقتی صحبت از این شد که در ۲۰ سالگی انجمن تصویرگران ایران چه کاری انجام دهیم، موارد مختلفی مطرح شد؛ بحث مستندسازی نیز موضوع مهمی بود که علی بوذری هم بسیار روی آن تاکید داشت، به این دلیل که امروز بسیاری از اشخاص، از داستانهای این انجمن و افرادی که آن را راهاندازی کردهاند، اطلاعی ندارند. این بخش قرار بود با مصاحبه و کتاب انجام شود که در نهایت تصمیم گرفتیم آن را به شکل پادکست درآوریم که قرار است اردیبهشت منتشر شود و فکر میکنم خیلی شنیدنی شده است.
غریبپور ادامه داد: در این پادکست به سه موضوع پرداختیم؛ اولین بخش مربوط به ریشههاست که بدانیم انجمن تصویرگران بر مبنای چه اصولی شکل گرفته و هنر تصویرگری چه جایگاه دارد. سازمان و اداره انجمن بخش دوم این پادکست و روابط انجمن با جوامع اطرافش نیز بخش سوم آن است. البته قطعا چیزهایی جا افتاده و ممکن است که اشکالاتی داشته باشد اما بعد از سالها این اولین کار مستندسازی انجمن تصویرگران است که اردیبهشت پخش میشود، امیدوارم همگی آن را بشنوید.
او در ادامه صحبتهایش درباره آینده انجمن تصویرگران گفت: در این باره هم امیدواریم و هم نگران. امیدواریم؛ چون در طول تاریخ توانستیم در هجوم اتفاقات و مصیبتها، خیلی خوب دوام بیاوریم؛ بنابراین فکر میکنم این انجمن باقی مانده و بزرگتر میشود. اما از سوی دیگر نگرانیم؛ چون در بخش سازماندهی و مالی با مشکل مواجهیم. ما تاکنون کادرسازی انجام ندادیم و انجمن را بر مبنای انرژی افراد جلو بردیم. اما این موضوع نگرانکننده است و باید برای آن فکری کرد. یک دهه است که هیچ حمایتی از انجمن نشده است. در واقع این انجمن با کلاسهای تصویرگری و اسپانسرهایی که در مواقعی داشته، ادامه حیات داده است. ولی با توجه به شرایط کنونی، ممکن است درآمد آموزش نتواند شرایط را نگه دارد.
غریبپور در پایان بیان کرد: ما همه مسئولیم و اگر فردا انجمن تعطیل شود، نمیتوانیم حرفی بزنیم؛ بنابراین هرکس طرح واقعگرایانهای در راستای حل این چالشها دارد، از آن استقبال میکنیم. باید این آرزو که دوره گذشتهای را زنده کنیم، را رها کنیم. ما انجمنی برای امروز میخواهیم که بتوانیم نیاز نسل جدید را برطرف کنیم. امیدوارم روزی این آرزو برآورده شود که موزه تصویرگری راه اندازی شود. ما انرژی و سندهای لازم برای این کار را داریم و امیدوارم که این اتفاق رخ دهد. میتوان به صورت یک چشمانداز به آن نگاه کرد و در راستای آن برنامهریزیهایی را صورت داد.
کیانوش غریبپور، فریده شهبازی، کمال طباطبایی، مرتضی اسماعیل سهی، نیره تقوی، هدا حدادی، محمد علی بنیاسدی از جمله چهرههای حاضر در این مراسم بودند.
پس از این مراسم، نمایشگاه آثار اعضای پیوسته فرهنگی هنری انجمن تصویرگران ایران به بهانه بیستمین سال تاسیس این انجمن، در گالریهای پاییز، زمستان، استاد ممیز و استاد میرمیران خانه هنرمندان ایران افتتاح شد و به مدت ده روز پذیرای علاقهمندان است.