علی شاه‌محمدی، مدرس کارگاه «پارادایم اصلی در فیلمنامه» که قرار است در خانه هنرمندان ایران برگزار شود، گفت: هر فیلمنامه نویسی که قصد دارد وارد جریان حرفه‌ای سینما شود باید بر الگوی پارادایم اصلی در فیلمنامه نویسی مسلط شود.
به گزارش روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، علی شاه‌محمدی درباره ضرورت یادگیری «پارادایم اصلی در فیلمنامه» برای فیلمنامه‌نویسان گفت: اکثریت قریب به اتفاق فیلمنامه آثار سینمایی و سریال‌های نمایش خانگی در سراسر جهان در این ساختار نوشته می‌شوند. این همان ساختاری است که شکل گیری جدی آن با تراژدی‌ها و کمدی‌های یونان در 2500 سال قبل آغاز شد و با طی مراحل گوناگون از جمله گذر به درام رومی، سپس درام قرون وسطا، عصر روشنگری و در پایان قرن نوزدهم و اولین نمایش سینمایی، راهش را به دنیای سینما باز کرد.
وی افزود: ذهن بشر طی هزاره‌ها داستانگویی و داستان شنوی و در صد و چند سال اخیر با داستان بینی، به این متد داستانگویی خو گرفته و آن را بیش از روش‌های دیگر داستانگویی به جا می آورد. به همین دلیل فیلم‌هایی که در این ساختار نوشته می‌شوند پتانسیل بسیار بیشتری در جذب مخاطب انبوه دارند. در مقابل سینمایی که از این ساختار داستانگویی فاصله می‌گیرد، عامدانه و گاهی ناآگاهانه به سمتی از داستانگویی می‌رود که مخاطب عام ندارد. فیلمنامه نویسی که در آغاز راه است و می خواهد مخاطب انبوه داشته باشد یا تهیه کننده و سرمایه گذار برای فیلمنامه‌اش بیابد، چاره‌ای جز نوشتن در این ساختار ندارد.
شاه‌محمدی به نقش «پارادایم اصلی در فیلمنامه» در هالیوود اشاره و عنوان کرد: هالیوود همواره تلاش کرده که در سیستم استودیویی و نظام ستاره سالار سینمایش، به فیلمنامه نویسان بیاموزد که بر پارادایم اصلی در فیلمنامه‌نویسی مسلط شوند. اتاق فکر سینمای هالیوود همواره این هوشمندی را داشته که به دو طریق الگوی پارادایم اصلی را به‌روز کند و به‌روز نگه دارد؛ یکی استفاده از کهن الگوها (Archetype) و دیگری استفاده از جریان‌های خلاقه سینمای سراسر جهان بالاخص اروپا. تئوریسین‌ها و فیلمنامه نویسان سینمای هالیوود ابتدا به سراغ کهن الگوها رفتند و فیلم‌های تاثیرگذاری مثل جنگ ستاره‌ای، ئی تی موجود فضایی، روح و… تولید کردند. بعد از مدتی به فکر ترکیب کهن الگوها در یک فیلم افتادند. گاه دیده می شود که دو یا سه کهن الگو در یک فیلم با هر ترکیب شده‌اند.
وی ادامه داد: آنها به این ترکیب بسنده نکردند و از فیلم‌های نوگرای سینمای اروپا هم المان‌های بیشتر شخصیت محور را جذب کرده و با ترکیب متد داستانگویی هالیوودی با آنها، الگوی روز آمدی از پارادایم اصلی را خلق کردند. مثلا در فیلم First man ساخته دامین شازل، نقطه عطف اول تا دقیقه شصت به تاخیر می‌افتد. در صورتیکه فیلمنامه‌نویسی کلاسیک هالیوودی تاکید دارد که نقطه اول به معنای آغاز درام داستان باید حدود دقیقه سی رخ دهد. این همان روز آمدی و کارآمدی سینمای هالیوود است که از مولفه‌های هنری سینمای اروپا هم برای به روز نگه داشتن روش‌های داستانگویی بهره می‌برد.
کارگاه «پارادایم اصلی در فیلمنامه‌نویسی» توسط علی شاه‌محمدی فارغ‌التحصیل درام و کارگردانی فیلم از دانشگاه‌هاي سنت لوكاس (بروكسل)، فيلم و تئاتر (بوداپست) و تكنولوژي و علوم انساني لوزافونا (ليسبون)، با استخراج دلایل کاربردی و آکادمیک موفقیت فیلمنامه‌های هالیوودی که هر دو مولفه‌های هنری و تجاری را توامان دارند، تهیه شده و در هشت جلسه سه ساعته از سه‌شنبه ۱۴ آذر ۱۴۰۲ به صورت هفتگی برگزار می‌شود.
علاقمندان برای ثبت‌نام می‌توانند به سایت تیوال نشانی https://www.tiwall.com/p/filmnamenevisi21 مراجعه کنند.